Thee en andere (on)belangrijke zaken.

Van de week viel er een envelop in de bus met een heel lief, klein, mooi cadeautje. Ik was een van de gelukkige winnaars van de give away van Het Bovenhuis. Het is een ritshanger van mooi groen vilt.

Om een indruk te krijgen hoe lief en klein de ritshanger is ligt er een muntje van 20 cent naast.
Ik heb een jas met knopen en verder geen andere geschikte rits voor dit mooie hangertje, dus krijgt ie een plekje aan mijn nieuwe, nog in wording, portemonnee. Hier ook alvast een kleine indruk daarvan met het hangertje. Hij past echt goed bij de granny's vind ik!

Ik heb vandaag mijn werktas eens flink uitgeruimd. Ik kwam daarin van alles tegen...
Zo ongeveer een jaar geleden heb ik in een pannenkoekenrestaurant (niet echt sjiek) een kopje thee gedronken. Hele sjieke (dure, kwam ik net achter, 70 cent per zakje!) thee met een heel mooi zakje.

Ik vond het eigenlijk zonde om het zakje open te scheuren om te komen tot het daadwerkelijke theezakje.... Toch maar gedaan.
Vlak naast onze tafel stonden alle 48(!) smaakjes uitgestald, de verleiding was erg groot om een handje vol zakjes in mijn tas te stoppen....

Verder vond ik mijn agenda van vorig jaar. Het kindje vind ik echt geweldig!
Eigenlijk amper gebruikt, jammer dat je ze maar 1 jaar kunt gebruiken, maar dat voorkantje kan nog best wat anders worden.

Mijn agenda van twee jaar geleden met een toepasselijke titel en veel mogelijkheden tot knip en plak plezier!
(Eigenlijk heb er gewoon een beetje moeite mee om mijn oude agenda's weg te gooien, ook al zijn ze amper gebruikt... Ze staan toch voor een bepaald jaar waarin weer van alles gebeurt is.)

En ik vond ook mijn agenda van dit jaar die ik weer vol goede moed ga gebruiken. Het is een kunstagenda. Ieder jaar krijg ik van mijn werk een kunstagenda, in de agenda staan kunstwerken gemaakt door mensen met een verstandelijke beperking rond een bepaald thema. Dit jaar is het thema Bijbelse Verhalen, er is zelfs een tentoonstelling van de kunstwerken in het Bijbels museum in Amsterdam.

En dan nog heel even over mijn werk... Normaal heb ik niet echt de behoefte om hier wat te schrijven over mijn werk maar aangezien de gehandicaptenzorg momenteel weer volop negatief in het nieuws is doe ik het toch even.
Ik denk dat bijna iedereen de afgelopen dagen wel iets heeft gezien/gehoord/gelezen over Brandon. De 18-jarige jongen met een verstandelijke beperking in het hesje.
Het valt me op dat heel veel mensen ineens denken te weten hoe het wel zou moeten, wat goed voor die jongen is, enz. Dat maakt me boos, wij  begeleiders zijn niet een stelletje mensen die maar wat doen. Werken met mensen met een verstandelijke beperking is een vak waarvoor we geleerd hebben. Ik ben dan ook blij met de reactie van de Staatssecretaris.
En voor de mensen die echt denken dat ze het beter weten heb ik de volgende tip: Ga eens een weekje met Brandon werken of nog beter, neem hem een weekje in huis (alhoewel ik dat echt schrijnend voor hem zou vinden). Ik spreek jullie daarna weer...

Dat ei ben ik ook weer kwijt. Binnenkort weer gezellige kneuterige blogjes!

~ Nog 2 fijne avondjes tot het weekend!