Donderdag is de dag waarop manlief en ik het liefst allebei willen werken. (We zullen dit nooit hardop uitspreken, want we zijn natuurlijk het liefst zoveel mogelijk thuis om te genieten van onze kinderen en van elkaar.) De reden? Zwemles!
Met een beetje pech begint de ellende 's ochtends al. Als één van ons vroeg begint dan moet je om kwart over acht met vier kinderen naar school om er twee achter te laten en met de andere twee huiswaarts te keren. Thuis twijfel je of je ze de jassen uitrekt want ongeveer twintig minuten later vertrek je weer naar het zwembad om te peuterzwemmen. 's Middags is het ergst. Om ongeveer half vier begin je met koken want om vier uur uiterlijk moet je aan tafel zitten. Ondertussen pakt de dame haar zwemtas in en zorg je ervoor dat iedereen alvast schoenen aan heeft want om uiterlijk half vijf moet je richting het zwembad lopen. In het zwembad parkeer je de kleintjes in de hal voor de kleedhokken, de kar kan het kleedhok niet in, kleed je de dame snel om en hoop je dat de juf de kindjes snel komt halen want de kleintjes staan daar in de hal te wachten. Als de kindjes zijn opgehaald loop je zo snel mogelijk met de kleintjes naar huis. Thuis ruim je de afwas op, als het kan ook alvast de huiskamer, trek je kleintjes een pyjama aan, maak je een flesje klaar om mee te nemen en race je even voor half zes terug naar het zwembad om ook nog wat te kunnen zien van de prestaties van de dame in het water en geef je de jongste ondertussen zijn fles. Kwart voor zes sta je klaar in het kleedhok om de dame aan te kleden terwijl de kleintjes weer in de hal staan te wachten. Dan ga je weer terug naar huis, leg je de kleintjes op bed, breng je de dame naar bed en plof je uitgeteld op de bank met de wetenschap dat er nog een mand vol was staat die opgevouwen moet worden...........
Er is een liedje van The Bangles, Manic Monday, dat op dit soort dagen geregeld in mijn hoofd speelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten