Ik ben er ooit mee begonnen toen ik, denk ik, een jaar of zestien was. Als ik dan op zondagmorgen, of soms zelfs zondagmiddag, met een flinke kater mijn bed uit kwam had ik de moed er niet voor om de badkamer op te zoeken voor wat verfrissing. Het liefst bleef ik zo rustig mogelijk op de bank zitten en liep ik hoogstens even naar de keuken voor een kopje thee of ging ik even naar de wc.
Ik ben nu twaalf jaar verder, ik kan me de laatste keer dat ik een kater had niet meer herinneren, en ik ben nog altijd een groot voorstander van pyjamadagen. Niet iedere dag natuurlijk, maar zo twee keer in de maand of zo... Het liefst iedere zondag, maar ik moet wel eens werken op zondag en we hebben ook wel eens andere verplichtingen op die dag. Pyjamadag betekent een dag zonder verplichtingen, een lege agenda, zonder schuldgevoel niks doen. Niet dat ik de hele dag op de bank hang, even stofzuigen of een wasje ophangen moet kunnen. Maar verder hoeft er helemaal niks. Mijn dochter houdt ook van pyjamadagen, ze vraagt er zelfs om of ze de hele dag haar pyjama aan mag houden. Ze doet dan over het algemeen dezelfde dingen als op een andere dag dat ze nergens heen hoeft en wel haar kleren aan heeft, maar op de één of andere manier maakt die pyjama het tot een bijzondere dag.
Nu las ik laatst een blad (vast iets pedagogisch verantwoords) en daar stond een artikel in over kinderen die het te druk hebben. Naast school hollen ze van het ene clubje naar het andere en moet er natuurlijk ook nog met vriendjes en vriendinnetjes gespeeld worden. Eén van de adviezen die er in dat artikel stonden was: Houdt eens een pyjamadag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten